Tzw. Tarcza 4.0.[1] wprowadziła nowe rozwiązanie pozwalające na dofinansowanie wynagrodzeń pracowników przedsiębiorstw powracających do pracy w pełnym dotychczasowym zakresie. Polega ono na częściowym pokryciu ze środków FGŚP wynagrodzeń oraz składek ubezpieczeniowych pracowników nieobjętych: przestojem na podstawie art. 81 KP, przestojem ekonomicznym oraz obniżonym wymiarem czasu pracy - na podstawie specustawy COVID-19[2].
Dofinansowanie to opiera się na podobnych zasadach, jak wprowadzone Tarczą 1.0. wsparcie z art. 15g specustawy.
Wymaga więc w szczególności:
Dopłata do wynagrodzeń udzielana jest w miesięcznych transzach - nie więcej jednak niż na 3 miesiące.
Dofinansowywane ze środków FGŚP sięgać może połowy wynagrodzeń poszczególnych pracowników, jednak nie więcej niż 40% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia kwartału poprzedzającego dzień złożenia wniosku.
Istota wprowadzonych instytucji opiera się na ochronie miejsc pracy. Służyć temu ma przyjęty dla wszystkich dotychczasowych form dofinansowania zakaz wypowiadania przez pracodawcę pracownikom objętym wsparciem umów o pracę z przyczyn nieleżących po ich stronie. Chodzi tutaj o tzw. wypowiedzenia grupowe, które podyktowane są przyczynami powstałymi ze strony pracodawcy (najczęściej organizacyjnymi lub finansowymi). Przy czym - dotychczas ustawodawca realizował ten cel poprzez uzależnienie dopłaty do wynagrodzenia konkretnego pracownika od jego utrzymania w zatrudnieniu. Potencjalne rozwiązanie umowy w trybie zwolnień grupowych w okresie pobierania dofinansowania wiązać mogło się co najwyżej ze zwrotem kwoty przypadającej na zwolnionego w ten sposób pracownika.
Tymczasem w porównaniu do dotychczasowych zasad dofinansowania wynagrodzeń przewidzianych w kolejnych wersjach specustawy, nowy art. 15gg. wprowadza zaostrzone zasady utrzymania w zatrudnieniu pracowników objętych dopłatą. W myśl ust. 8 przywołanego przepisu, podmiot, który otrzymał dofinansowanie do wynagrodzenia pracowników, nie może wypowiedzieć umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika w okresie pobierania świadczeń na dofinansowanie wynagrodzenia.
Oznacza to, iż na mocy nowego przepisu Tarczy 4.0. grupowe zwolnienie chociażby jednego pracownika objętego dofinansowaniem z art. 15gg. skutkować będzie koniecznością zwrotu dofinansowania otrzymanego w stosunku do wszystkich pozostałych pracowników.
Zgodnie ze stanowiskiem MRPiPS z 30 czerwca 2020 r. „pracodawca w razie niespełnienia warunku, o którym mowa w art. 15gg ust. 8 ustawy COVID, zobowiązany jest do zwrotu pomocy otrzymanej na wszystkich pracowników, nie tylko na tego pracownika, któremu wypowiedział umowę o pracę. Jeżeli rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem nastąpi z przyczyn dotyczących pracownika (np. wypowiedzenie umowy przez pracownika itp.), wtedy przedsiębiorca powinien zwrócić jedynie niewykorzystaną część świadczenia.”
Ministerstwo zastrzega jednak równocześnie, że zakaz wypowiedzenia umowy z przyczyn niedotyczących pracownika dotyczy wyłączne pracowników objętych dofinansowaniem. Oznacza to, że w razie wnioskowania o wsparcie jedynie do wynagrodzeń części zespołu, pozostali pracownicy nie będą objęci dodatkową ochroną przed zwolnieniami grupowymi.
Istotnym rygorem mającym na celu weryfikację prawidłowości wykorzystania przyznanych środków jest obowiązek przedsiębiorcy korzystającego z dofinansowania powiadamiania na piśmie właściwego WUP o każdej zmianie, która ma wpływ na wysokość wypłacanej transzy środków.
Chodzi tu przede wszystkim o takie okoliczności jak rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę, objęcie go jednym z rozwiązań wykluczających dofinansowanie (tj. przestojem, przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy), urlop bezpłatny, macierzyński itp.
Notyfikowanie organowi tych faktów powinno nastąpić w ciągu 7 dni od ich stwierdzenia przez pracodawcę. Zaniechanie tego obowiązku może zostać uznane przez organ urząd pracy jako niewłaściwe wykorzystanie środków, co powodować może konieczność ich zwrotu wraz z odsetkami jak dla zaległości podatkowych.
Oceniając wprowadzone w Tarczy 4.0. rozwiązanie, należy zauważyć, że z jednej strony rozszerza krąg pracodawców mogących skorzystać z dofinansowania do wynagrodzeń o podmioty wracające do pełnej działalności. Z drugiej jednak znacząco i niespójnie z dotychczasowymi zasadami zaostrza ono obowiązek pracodawców w zakresie utrzymania stanu zatrudnienia wszystkich pracowników objętych wsparciem.
[1] Ustawa z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (Dz.U. z 2020 r. poz. 1086);
[2] Ustawa z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.
Kategoria: Prawo pracy
W celu poprawienia jakości świadczonych usług na naszej stronie wykorzystujemy pliki cookies. To całkowicie bezpieczne dla Ciebie i Twoich danych. Jeśli nie wyrażasz na to zgody, prosimy, zmień ustawienia swojej przeglądarki.